İbibik sende bu göt var,
çok yuvalar kokutursun. (veya: boklarsın.)

İç Pazarcık'ın suyunu, kuyruk doğunca belli olur.

İflâh olmıyan döyyüsün başının bir ağrısı (derdi) var.

İhmalin devlete zararı var.

İki adam «Başında fesin yok.» derse elini başına çal.

İki adam dinden olursa, bir adam candan olur.

İki deliye bir uslu korlar.

İki güzel bir yastığa baş komaz.

İki kardeş döğüşmüş; içine deliler karışmış.

İki koç kafası bir kazanda kaynamaz.

İnsan sözünden, hayvan yularından tutulur.

İplik pazarında Fatmacığa kim?

İnsanoğlu on, dokuzu don.

İnkâr mahkemenin kilidi.

İnce yoğun bir imiş; incelemesem yeğ imiş.

İlk bahtın, altın tahtım.

İslâmın arsızı derviş, gâvurun arsızı keşiş olur.

İstenmiyen aş, ya karın ağrıtır, ya baş..

İş adamın (insanın) kalayı.

İşini bil de işleme.

İşini bilmiyen çavuşlar,
sıçar bokunu (döner pisini) avuçlar.

İşliyen eşeğin boynu boncuklu olur.

İştah dişin dibinde.

İt boku acından yer.

İt de semiz (amma) eti yenmez.

İte bulaşmadan çalıyı dolaşmak iyi.
(Yahut, ite dalanmadan çalıyı dolanmalı.)

İtin eşkiyası süyükte gezer.

İtin canı cezada gerek.

İtin akılsızı (durur durur da) kurban bayramında
sılaya gider.

İte vurmazlar (veya: oşt demezler) ki sahibinin
hatırı kalır (veya: var) diye.

İtin aklı eksiği baklavadan pay umar.

İtin gönlüne kalsa günde bir öleş yer.

İtin kuyruğu kalıba koymakla doğrulmaz.
(Yahut: kalıp almaz.)

İtin ölümü gelirse caminin hayadına
(yahut: mescide yakın) sıçar.

İtin yavuzu öleş başında belli olur.

İti öldüreceğine yalını kes.

İt itin kuyruğuna basmaz.

İt itin kuyruğunu bırakmaz.

İt iti yemiş; kuyruğuna gelince: «Bizim it.» demiş.

İti vurmaktan (veya: döğmekten) korkutması iyi.

İt ne yerse onu sıçar.

İtme (yitme) sarhoşu yıkılanaca gitsin.
(Veya: Değme sarhoşa yıkılana kadar gitsin.)

İtle çuvala girilmez.

İt kışı geçirir (veya: çıkarır), ama gel derisinden sor.

İt kırkılmakla tazı olmaz.

İt sürü, mangır kazan.

İt ulur, birbirini bulur.

İyi, iyiliğinden azmaz.

İyiliğe iyilik olsaydı, öküze bıçak olmazdı.

İyilik etme, evine yetme.

İyiyi kötüyü él bilir; dereyi tepeyi sel bilir.