İki adam dinden olursa, bir adam candan olur.
İki deliye bir uslu korlar.
İki güzel bir yastığa baş komaz.
İki kardeş döğüşmüş; içine deliler karışmış.
İki koç kafası bir kazanda kaynamaz.
İlk bahtın, altın tahtım.
İnce yoğun bir imiş; incelemesem yeğ imiş.
İnkâr mahkemenin kilidi.
İnsanoğlu on, dokuzu don.
İnsan sözünden, hayvan yularından tutulur.
İplik pazarında Fatmacığa kim?
İslâmın arsızı derviş, gâvurun arsızı keşiş olur.
İstenmiyen aş, ya karın ağrıtır, ya baş..
İş adamın (insanın) kalayı.
İşini bil de işleme.
İşini bilmiyen çavuşlar, sıçar bokunu (döner pisini) avuçlar.
İşliyen eşeğin boynu boncuklu olur.
İştah dişin dibinde.
İt boku acından yer.
İt de semiz (amma) eti yenmez.
İte bulaşmadan çalıyı dolaşmak iyi. (Yahut, ite dalanmadan çalıyı dolanmalı.)
İte vurmazlar (veya: oşt demezler) ki sahibinin hatırı kalır (veya: var) diye.
İtin akılsızı (durur durur da) kurban bayramında sılaya gider.
İtin aklı eksiği baklavadan pay umar.
İtin canı cezada gerek.
İtin eşkiyası süyükte gezer.
İtin gönlüne kalsa günde bir öleş yer.
İtin kuyruğu kalıba koymakla doğrulmaz. (Yahut: kalıp almaz.)
İtin ölümü gelirse caminin hayadına (yahut: mescide yakın) sıçar.
İtin yavuzu öleş başında belli olur.